In het bookmagazine en op onze website worden regelmatig columns gepubliceerd van onze vaste en gastcolumnisten. Soms scherp, soms vooral grappig, maar altijd bedoeld om u even aan het denken te zetten.
Wilt u ook een keer een column schrijven voor PO Management? Neemt u dan contact met ons op via het contactformulier.
Een ruit scheidt de buitenwereld van de binnenwereld en biedt tegelijkertijd de gelegenheid naar binnen én naar buiten te kijken. Goeroe tegen wil en dank Paul van Carglass zegt daar interessante dingen over. Zo adviseert hij het verschil tussen de temperatuur van de binnenwereld en die van buitenwereld niet te hoog te laten oplopen. Want dan wordt een sterretje een barst en verlies je het zicht.
We kunnen rustig spreken van een flitsende start. De 5000ste schoolleider die zich in het Schoolleidersregister PO heeft ingeschreven, hebben we onlangs in Den Bosch uitgebreid gevierd. Inmiddels zitten we al op 5500. Dat is zeker bijzonder, omdat we ons in de afgelopen negen maanden niet hebben gefocust op het verplichte karakter van het register.
Samen met mijn vrouw voed ik twee prachtige kinderen op. Laatst bracht ik ze naar school en zag ik ze enthousiast de school in rennen. Toen schoot me iets te binnen wat mij niet meer losliet: ‘Misschien zitten hier op school wel de toekomstige leiders van het land of de directeuren die onze ondernemingen gaan leiden over een paar jaar.’ Deze intrigerende gedachte heeft mij een aantal weken bezig gehouden.
In Nederland hebben we het volop over ‘duurzaam ondernemen’ en ‘global change’. We raken er steeds meer van overtuigd dat we de planeet moeten redden en de economie moeten veranderen. Alles moet sneller, beter en efficiënter. Groeien is het toverwoord en we geven elk product een keurmerk. Goede dingen en ik ben er een voorstander van! Het is belangrijk dat we een verschil maken in de wereld. Maar aan wat voor generatie dragen wij het over?
‘Waarom krijgen kinderen die heel slim zijn of die extra zorg nodig hebben zoveel aandacht? Dat kost kapitalen. De school schaft allerlei extra leermaterialen aan, er worden speciale groepjes voor in het leven geroepen en de juf of meester geeft ze wel heel vaak extra aandacht. Gaat er niet veel te veel tijd en geld naar deze groepen ‘zorgkinderen’? Mijn kind is toch ook bijzonder. Mijn kind heeft toch ook recht op aandacht? Net als al die andere ‘gewone’ kinderen. Ze zijn blijkbaar niet bijzonder genoeg. Voor mijn kind geen levelwerk! Voor mijn kind geen extra aandacht bij rekenen of taal. Ook gewone, gemiddelde kinderen hebben daar toch baat bij!’
Je eigen klas, de deur is dicht, de leerlingen leren. Natuurlijk, er is nóg iemand die leert: jij. Als onderwijsprofessional evalueer je je ervaringen en wil je aan de slag met nieuwe uitdagingen. Maar daar kun je altijd een cursus, opleiding of studiedag voor volgen, toch?
Het gaat goed met het Schoolleidersregister. Al meer dan een derde van de schoolleiders heeft zich ingeschreven. Dat komt niet alleen omdat inschrijven verplicht is. Hoewel dat uiteraard wel helpt. Zonder die verplichting zou misschien hetzelfde gebeurd zijn als bij het Lerarenregister: het gros van de leraren vindt het een goed idee, maar slechts een klein deel meldt zich ook daadwerkelijk aan. Dan schiet zo’n register zijn doel voorbij.
De kerntaak van het onderwijs is gericht op leren. Het resultaat van dat leerproces vertaalt zich in prestaties. Door accentverschuivingen zijn we ons steeds meer gaan richten op het kwalificeren van prestaties. Op een succesvolle school leveren leerlingen hoge prestaties. Maar waar is nu de begaafde leerling met zijn leerkracht in dit verhaal?
Copyright PO Management
