Ik verkeer in de gelukkige omstandigheid dat alle scholen van mijn bestuur zich op fietsafstand van mijn werkplek bevinden. Regelmatig pak ik de fiets en bezoek ik een van de scholen. Natuurlijk heb ik altijd wel een bestuurlijke reden, maar ik doe het ook om het contact met de werkvloer niet te verliezen. En met de werkvloer bedoel ik niet alleen de directeuren en de leerkrachten, maar ook de kinderen. Afgelopen week kwam ik zo in gesprek met twee kleuters die op de gang aan het spelen waren. “‘Meester, heeft u het al gehoord, onze juf krijgt een baby. En als de baby er is dan mogen wij op bezoek komen.’ De kleuters stralen alsof ze zelf een broertje of een zusje krijgen. Gelukkig was ik al op de hoogte, maar op dat moment realiseerde ik me wel dat mijn eerste gedachten toen ik het nieuws hoorde heel anders waren. ‘Vervanging, Wet werk en zekerheid, 1 juli, kolfruimte, ouderschapsverlof. Gelukkig beschik ik nog over voldoende pedagogische tact om enthousiast te reageren. Ik hoop maar niet dat ze hoogsensitief zijn, want dan hadden ze vast door mijn enthousiasme heen geprikt.
En toch, ondanks al mijn gemopper op meneer Dekker (en in zijn kielzog meneer Asscher) en de inspectie, moet ik eerlijk toegeven dat ik eigenlijk heel gelukkig ben in en met ons onderwijs. En dat zijn onze belangrijkste stakeholders, de kinderen, blijkbaar ook. Want uit het jaarlijkse onderzoek van Unicef* blijkt telkens weer dat Nederlandse kinderen de gelukkigste kinderen op de wereld zijn. Unicef kijkt dan naar vijf aspecten die het geluk van kinderen bepalen. Onderwijs is één van die vijf aspecten en ook daarop scoren we de eerste plaats (Finland staat daar tiende!). Reden genoeg om een keer niet te mopperen, maar trots te zijn op wat we met elkaar, leerkrachten en management, voor elkaar krijgen. Helemaal als je dit afzet tegen een ballonnetjes oplatende overheid, een enorme administratieve druk en een financiering die achterblijft bij andere welvarende landen. Aan ons, directeuren en bestuur, de opdracht om kinderen en leerkrachten in hun kracht te zetten en ervoor te zorgen dat onze kinderen de gelukkigste kinderen van de wereld blijven. Dat betekent dat ik de volgende keer in deze column vast weer ga mopperen op de overheid en de inspectie, maar dat ik er ook alles aan ga doen om ervoor te zorgen dat leerkrachten en kinderen daar zo weinig mogelijk van merken.
* Child well-being in rich countries, http://www.unicef-irc.org/publications/pdf/rc11_eng.pdf
Herman Langhorst is voorzitter College van Bestuur Stichting KindPunt; kindcentraal onderwijs van 0 tot 12. Een stichting met vijf kleurrijke, breed toegankelijke scholen met een christelijke identiteit. Hij streeft naar optimale ontplooiing voor alle leerlingen binnen een veilig klimaat. Iedereen moet zich gerespecteerd en geaccepteerd voelen.
Copyright PO Management
