Martin van Rooij, PO Management
Martin van Rooij is onderwijsjournalist en lid van de redactie van PO Management.
Moed
Hoe treed jij de wereld tegemoet? Onbevangen? Of ben je voorzichtig of zelfs achterdochtig en kijk je de kat uit de boom? Nederlanders en Oekraïners verschillen in dit opzicht flink van elkaar, zo las ik in de krant. Olga Schilling, geboren in Oekraïne, woonachtig in Nederland en getrouwd met een Nederlander, omschrijft haar landgenoten als terughoudend. Volgens haar gaan Nederlanders ervan uit dat een onbekende je goedgezind is, totdat hij iets slechts doet. “Oekraïners hebben de ervaring dat je eerst maar eens moet zien wat die vreemde van je wil. In Nederland leef je, in Oekraïne is het vaker een kwestie van overleven.”
Dat Oekraïners overleven, hoop ik van harte. Hoe meer ik lees over de oorlog daar – een woord dat ik in Nederland mag gebruiken zonder vijftien jaar cel wegen desinformatie te riskeren – hoe groter mijn waardering en ontzag voor de Oekraïners. En dan heb ik het niet alleen over het Oekraïense leger, dat in alle opzichten de mindere is van het Russische leger maar desondanks taai verzet biedt. Nee, ik bewonder ook de gewone mensen die zonder enige militaire training, met beperkte middelen en met onvoorstelbare onverschrokkenheid de agressor te lijf gaan.
Misschien moeten wij ook wat moediger zijn. Ook in het Nederlandse onderwijs. Scholen houden soms vast aan hun onderwijsconcept omdat ze denken dat dat moet. Of uit angst voor problemen met ouders of de onderwijsinspectie. Dat is een misvatting, weten ze in Nieuw-Vennep. Daar voert obs ’t Joppe een nieuw onderwijsconcept in. Best moedig, want zoiets gaat zelden zonder slag of stoot. Wij van PO Management gaan het proces op de voet volgen. Wie weet, doet goed voorbeeld goed volgen en gooit u het over een poosje ook wel over een andere boeg. Wat kan er misgaan, hier in Nederland? Je wordt er hooguit figuurlijk op afgeschoten …
Deze column is geschreven door
