Hunkeren naar een aai
Tijdens het uitwerken van de interviews zag ik de verbanden. Onwillekeurig dwaalden mijn gedachten af naar de tijd dat ik in de zesde klas van de lagere school zat – zo heette dat nog midden jaren zeventig. Meneer Smulders had een overduidelijke favoriet: Johan. Johan had alles mee. Hij was mooi, had altijd de nieuwste en hipste kleren aan, kon geweldig voetballen en was met afstand de beste van de klas. Hij – en voor zover ik me kan herinneren alleen hij – kreeg geregeld van meneer Smulders een aai over zijn bol. Letterlijk.
De voorkeur van meneer Smulders maakte iets los bij mij – en volgens mij bij de hele klas. We spraken er niet over, maar we hunkerden allemaal naar zo’n aai. Zo’n gebaar van waardering en genegenheid. Zo’n signaal dat je wordt gezien. 45 jaar na dato vraag ik me af wat zo’n aai zou hebben gedaan met Berry, een dikkige jongen uit een slechter deel van de wijk die op de ranglijst van de klas, voor hem een soort publieke schandpaal, steevast onderaan bungelde. Misschien was hij zomaar tot leren gekomen. Misschien had zijn leven wel een compleet andere wending genomen.
Schoolleiders, willen jullie mij een lol doen?
Vraag je leerkrachten ook de Berry’s eens op het schild te hijsen.
Deze column is geschreven door
Martin van Rooij, PO Management
Martin van Rooij is onderwijsjournalist en lid van de redactie van PO Management.